Badhoevedorp dankt zijn naam aan ‘de Badhoeve’: de modelboerderij waar in de negentiende eeuw werd geëxperimenteerd met revolutionaire landbouwmethoden en –machines. Hier vond toen de belangrijkste Haarlemmermeerse economische activiteit plaats. Delen van de huidige karakteristieke dijkbebouwing in het dorp vinden hun oorsprong in deze periode. Het open uitzicht is grotendeels verdwenen door oprukkend Amsterdam. De Ringvaart is nog de enige dunne scheidslijn tussen Badhoevedorp en Amsterdam.
Badhoevedorp en Nieuwe Meer
De locatie rondom de ‘Badhoeve’ werd in de jaren ’20 door kapitaalkrachtige Amsterdammers gezien als een aantrekkelijke plek om eengezinswoningen te bouwen voor arbeiders uit de hoofdstad. Het Haarlemmermeerse bestuur verzette zich hiertegen: Amsterdam moest zijn eigen huisvestingsprobleem maar oplossen. Toch was de invloed van Amsterdam op de ruimtelijke ontwikkeling in de polder in latere jaren niet meer te stuiten. Door architect Wieger Bruin een ontwerp te laten maken, trok het polderbestuur wel de regie naar zich toe. Het resultaat is nog altijd herkenbaar in het oudste deel van het dorp: ruime plantsoenen, veel water, lommerrijke lanen en pleintjes. De woningen waren bij oplevering in een mum van tijd verkocht aan middelbare en hogere employees uit Amsterdam. Ook nu nog zijn deze jaren-dertig-woningen, die tot het duurdere segment behoren, in trek bij welvarende stedelingen. Het gemiddelde inkomen van Badhoevedorpers behoort tot de hoogste in Haarlemmermeer. Ondanks de sterke sociaaleconomische positie van veel Badhoevedorpers ligt het armoedepercentage op Haarlemmermeers niveau: 6%. Sinds de crisis is het aantal huishoudens dat rondkomt van het sociaal minimum toegenomen van 250 naar 290.
Na de Tweede Wereldoorlog zette de groei van Badhoevedorp door. Deze woningen waren veelal bedoeld voor de aanwas van Schipholpersoneel. In 1947 telde Badhoevedorp 5.000 inwoners en was daarmee groter dan Hoofddorp. In de jaren ’60 vond een westelijke en oostelijke uitbreiding plaats. In tegenstelling tot het ontwerp van Wieger Bruin, werd er nu meer functionalistisch gebouwd: uniforme eengezinswoningen in rechte straten, die zorgden voor een logische ontsluiting en vele zichtlijnen. Eind jaren ’60 stokte de snelle groei van het dorp. De verwachte uitbreiding van Schiphol legde bouwbeperkingen op. Autosnelwegen A4 en A9 kondigden zich aan en trokken eveneens een grens.
Nu, vijftig jaar later, verdwijnt een barrière door de omlegging van de A9. Voor het vrijkomende gebied staan diverse plannen op stapel. Het wordt deels een groen lint dat van west naar oost door het dorp loopt. Dit ‘Groene Lint’ wordt een langzame verkeersroute. Ook zullen hier woningen en voorzieningen komen. Het dorp zal de komende 15 jaar naar verwachting met bijna 3.000 inwoners groeien. Hierdoor neemt het aandeel jongeren weer toe, maar ook de vergrijzing zet de komende jaren door. In 2035 is één derde van de plaatselijke bevolking ouder dan 65 jaar.
Nu, vijftig jaar later, verdwijnt een barrière door de omlegging van de A9. Voor het vrijkomende gebied staan diverse plannen op stapel. Het wordt deels een groen lint dat van west naar oost door het dorp loopt. Dit ‘Groene Lint’ wordt een langzame verkeersroute. Ook zullen hier woningen en voorzieningen komen. Het dorp zal de komende 15 jaar naar verwachting met bijna 3.000 inwoners groeien. Hierdoor neemt het aandeel jongeren weer toe, maar ook de vergrijzing zet de komende jaren door. In 2035 is één derde van de plaatselijke bevolking ouder dan 65 jaar.