Hoofddorp Bornholm

Eind jaren ’70 werd gestart met de bouw van de Hoofddorpse wijk Bornholm. Vijf jaar later waren de 3.400 woningen gerealiseerd. In deze typische woonerfwijk is geprobeerd om een echt ‘eigen’ woonplek te ontwikkelen: de wegenstructuur is kronkelig en woningen staan aan collectieve pleintjes, bedoeld om intimiteit te creëren. Bornholm werd echter gebouwd in een tijd van laagconjunctuur. Om te besparen op de schaarser en duurder wordende grond, bouwde men in hogere dichtheden. Het compacte karakter leidde ertoe dat de kronkelige wegen de belofte van geborgenheid nauwelijks konden waarmaken. Voor bewoners ging het overzicht in de wijk verloren; de woonerf nam in deze buurten doolhofachtige trekken aan. Bornholmers voelen zich (relatief) onveilig. De wirwar aan woonerven heeft tal van onoverzichtelijke hoeken gecreëerd: veel plekken zijn vanuit huis niet te zien. Dit maakt sociale controle minder goed mogelijk.   

Het woningbestand werd in Bornholm betrekkelijk goedkoop uitgevoerd. Door het grote aandeel goedkope huur- en koopwoningen heeft de wijk een sterke aantrekkingskracht op starters en minder welvarende huishoudens. Het opleidings- en inkomensniveau ligt onder het gemeentelijk gemiddelde. Sinds de crisis is het aantal huishoudens dat rondkomt van het sociaal minimum gestegen van 160 naar 240 in 2014. Voor veel eerste bewoners is Bornholm een tussenstap in de wooncarrière gebleken. Zij stroomden door en zo ontstond ruimte voor nieuwe jonge huishoudens. Door de komst van steeds nieuwe inwoners kon de sociale samenhang lang moeilijk tot bloei komen. De crisis heeft een rem op verhuizingen gezet, met een gunstig effect op de buurtcohesie. Nu de doorstroming weer op gang komt, kan dit de opgebouwde buurtbanden verzwakken.