Lisserbroek
Tijdens de drooglegging van het Haarlemmermeer werd de Ringvaart recht door de voormalige Lisserbroekerpolder gegraven, dat toebehoorde aan Lisse. In ruil voor het afgestane land kreeg Lisse in 1843 een houten rolbrug, zodat het afgesneden deel van de polder – het huidige Lisserbroek – bereikbaar bleef. De eerste bewoners van dit stuk land waren turfstekers uit Lisse, die hier landbouwbedrijfjes begonnen. De ‘afgeveende’ grond en de goedkope woningen aan de Ringdijk maakten Lisserbroek tot ideale plek om een bloembollenbedrijf op te zetten. Begin twintigste eeuw kwam het zwaartepunt bij de bollenteelt te liggen, net als in het aangrenzende Lisse. Vandaag de dag zijn er nog altijd veel planten- en bloemenkwekers te vinden langs het Turfspoor. Deze kronkelende weg – traject van een voormalig spoorlijntje voor turfvervoer – herinnert aan de periode van vóór de drooglegging.
Twee korte groei-impulsen hebben Lisserbroek zijn huidige vorm en omvang gegeven: de eerste in de tweede helft van de jaren tachtig, de tweede in het afgelopen decennium. Het aantal inwoners steeg door uitbreidingen eerst naar 2.000 in 1985 en in 2010 naar 3.710 inwoners. Door groei in twee etappes was er in Lisserbroek, evenals in Rijsenhout en Vijfhuizen, een duidelijk onderscheid te zien tussen een ouder en een nieuwer deel. De affiniteit met Lisse was bij de bewoners van het nieuwe deel van meet af aan groot. Velen van hen waren afkomstig uit Lisse (en omgeving) en bleven georiënteerd op de voorzieningen aldaar.