Pax is een aantrekkelijke groene wijk, gebouwd tussen 1974 en 1980. De architectuur is er sober en uniform, maar door kleinschaligheid, laagbouw, diversiteit en ontmoetingsplekken ademt de wijk een sfeer van buurtintimiteit. In Pax vormen woonerven – als sluitstuk van een vertakte boomstructuur van wegen – collectieve ruimtes. De hofvormige erven bestaan uit 30 tot 60 geschakelde en verspringende laagbouwwoningen. Men kan hier vertoeven, een praatje met de buren maken, en de kinderen veilig buiten laten spelen. Deze kleinschalige aanpak met voornamelijk eengezinswoningen viel bij oplevering in de smaak bij jonge gezinnen en stellen met een kinderwens.
Hoofddorp Pax
Veel kinderen zijn inmiddels de deur uit. Hun ouders zijn zo sterk geworteld geraakt dat zij niet snel zullen verhuizen. Pax is al die jaren een populaire wijk gebleven: bewoners waarderen het groen in de buurt en de veroudering van de huizen lijkt nauwelijks effect te hebben op de aantrekkelijkheid van de wijk. Vanwege de beperkte doorstroom zijn er in Pax hechte buurtnetwerken ontstaan. De onderlinge betrokkenheid is sterk, buren kennen elkaar.
Sociaaleconomisch toont Pax twee gezichten. Het inkomensniveau ligt hoog en het aantal arme huishoudens laag. Toch woont ook hier een groep kwetsbaren; vooral alleenstaanden. Veel van de eerste bewoners hebben inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Sommigen zijn – door het overlijden van partner – inmiddels alleen komen te staan. Met de vergrijzing nemen ook gezondheidsproblemen en zorgbehoefte toe: Pax heeft het grootste aandeel mantelzorgers van de gemeente. Zet de vergrijzing verder door, dan zal de druk op de sociale netwerken sterk toenemen. De randvoorwaarden voor hulp en ondersteuning zijn in Pax echter gunstig. In de wijk wonen voldoende groepen – mensen met aanzienlijke financiële middelen, gepensioneerden met tijd en gezinnen met kinderen – die in potentie in staat zijn om elkaar te helpen.